Tegenwoordig openbaar ik niet vaak meer mijn mening inzake delicate zaken op facebook. Niet omdat ik geen mening heb, maar omdat ik geen zin heb in het gevoel dat mensen me geven als ze me volledig afbranden wanneer zij vinden dat ik ongelijk heb.
Hou me ten goede, we leven in een democratisch land waar iedereen recht heeft op zijn eigen mening. Dus ik ook. En al ben ik het niet met je eens, dan nog zal ik jouw mening respecteren. Maar zo denkt niet iedereen.
Nu echter voel ik een soort onrust die ik kwijt moet.ik weet bijna niet hoe ik moet beginnen..
Een jaar geleden schreef ik een column voor een nieuw magazine over duurzaam leven, Dppr Magazine. Niet dat ik daar expert in ben, nee het ging juist om de zoektocht. Het hoe en waarom. Als je deze column wilt lezen zal ik hem graag per mail aan je toesturen.
Eerder deze week leverde ik mijn bijdrage voor het tweede nummer in bij de redactie. Ik schreef over mijn onzekerheden, mijn angsten, mijn onrust. Mijn zoektocht gaat verder.
Ik ben het afgelopen jaar echt veel bewuster met het milieu bezig geweest.
En hoewel ik altijd dacht dat al die kleine dingen die ik doe een druppel op de gloeiende plaat zijn, dat denk ik nu niet meer. Alle beetjes helpen, en ja het gaat langzaam maar we gaan vooruit.
Waarom ik hier nu schrijf? Dat komt door Greta Thunberg. 16 jaar, milieu activiste, gaat de wereld over met haar toespraak. Ik ben me rot geschrokken. Niet om de inhoud, die 1 groot verwijt was naar ons, de ouderen. Wij hebben het allemaal fout gedaan. En ja, dat klopt, achteraf hadden we dat anders moeten doen. Maar ik weet niet of we dit allemaal hadden kunnen voorzien. Maar dat even terzijde.
Ik schrok van haar gezichtje, van haar houding, van de manier waarop ze de zinnen uitsprak maar bovenal van de haat in haar ogen. Dat vooral, die verbeten gezichtsuitdrukking en die haat. Omdat ze jonger oogt dan haar 16 jaren is het contrast op de 1 of andere manier nog groter.
Haar toespraak wekt haat op zegt men. Dat is niet zo gek. Haat roept haat op. Daarmee ga je de mensen niet aan je zijde krijgen. Eerder zal de weerstand tegen haar persoonlijk groter worden en bereikt ze het tegendeel van wat ze wil.
Negativiteit werkt niet. Ik ben zelf een positief ingesteld mens. Denk niet in problemen maar in oplossingen. We weten wat we verkeerd hebben gedaan. Maar gedane zaken nemen geen keer. Hoe gaan we het nu oplossen? Dat is de vraag.
Dat is dan ook mijn oproep aan jullie. Verdiep je er eens in wat JIJ kunt doen en echt je mag klein beginnen.
En ik hoop dat Greta haar gedrevenheid op een positieve manier zal gebruiken. Want als ze blijft leven met zoveel haat in haar ziel, ben ik bang dat ze niet lang genoeg zal leven om mee te maken om te zien of we met elkaar het tij hebben kunnen keren.