Terwijl ik zit te wachten tot ze mijn nieuwe keuken brengen, kruip ik maar weer eens achter de computer. De afgelopen weken, nadat ik ben thuisgekomen van vakantie, waren zo hectisch, dat er van het schrijven van verhaaltjes niets gekomen is.

Onze vakantie was heerlijk. Nog vóór hier in Nederland de zon verscheen, konden wij er van genieten in dat heerlijke Caribische gebied. Met een mooi, groot schip langs eilanden als Aruba, Curacao, Barbados en Sint Maarten (o.a. want het waren er nog meer), is bepaald geen straf.

Ik, als echt zomermens zijnde, knap ontzettend op van mooi weer. Of nou ja ik, mijn humeur dan. Ik ben niet iemand die de hele dag gaat zitten bakken, maar af en toe zo even lekker de zon op mijn huid toelaten, de warmte voelen, met je ogen dicht, lichtjes wegsoezen in een ontspannen houding. Mwah, niks mis mee. Of op een heerlijk ligbedje met een lekker boek, in de schaduw, waar je overigens ook een kleurtje van kunt krijgen. Heerlijk. ’s Morgens lekker uitslapen, ontbijten en dan op eigen gelegenheid gaan wandelen op één van die genoemde eilanden.

Je ontmoet ook heel veel verschillende mensen, en komt soms in leuke situaties. Zo stond ik op een avond te wachten op Jur, die even naar het toilet was. Komt er een man naar me toe, die mijn hand pakt en zegt: You look wonderful tonight. Ik voelde me net het onderwerp uit het liedje van Eric Clapton. Dat is toch heerlijk, dat iemand dat zo maar tegen je zegt!

Op een andere avond zaten we te dineren aan een tafel met 8 personen. Als je dat wilt kun je namelijk de tafel delen met mensen die je verder niet kent, maar omdat het gezellig is. De gesprekken beginnen standaard met: Where are you from? en: What is your job?

Als mensen horen dat je actrice bent levert dat altijd leuke reacties op. Maar wat me die avond overkwam was wel heel erg leuk. Eén van onze tafelgenoten was een al wat oudere man die in de USA crèmes produceert. Hij liep reclame voor zijn eigen product want hij was al achter in de 70 en zag er nog heel erg goed uit, evenals zijn vrouw. En nee, zij was niet strakgetrokken door facelift of botox. Gewoon een oudere vrouw, met een hele goed huid, die er fantastisch uit zag.

Deze man bleek familie te hebben in Nederland. Een neef, die advocaat is. Met deze neef wilde hij de Nederlandse markt gaan voorzien van zijn crèmes. En hij zocht er een gezicht bij. Of dat iets was voor mij. Gelijk mijn visitekaartje overhandigd natuurlijk. Hij vroeg nog hoeveel kijkers het programma waarin ik gespeeld had trok en hoeveel mensen mij dus zouden kennen. Hij was onder de indruk van mijn antwoord. Dus 1,5 – 2 miljoen kijkers op 17 miljoen inwoners, dat was genoeg, vond hij.

Zomaar twee hele leuke reacties van mensen die mij verder niet kennen. Zulke dingen maken je dag. En staven je zelfvertrouwen.

Tot het moment van de waarheid.

De man van het compliment zag ik twee avonden later enorm flirten met een andere vrouw, en hij maakte haar het éne complimentje na het andere. Blijkbaar was deze hoffelijke heer alleen op cruise en op zoek naar gezelschap.

De advocaat-neef van de crèmefabrikant heeft nog niks laten horen. Tja het was ook wel jammer dat Mr. Crème net zijn laatste visitekaartje aan iemand anders gegeven had, anders had ik hem zelf kunnen bellen hoe het zat…….