Met kerst denk ik aan van alles. Vooral aan iedereen die ik lief had en die er niet meer zijn. Is deze tijd aan de ene kant een tijd van gezelligheid en saamhorigheid, het is ook de tijd van je overleden dierbaren extra missen. Op de een of andere manier waren een aantal van hen ook zo met deze tijd verbonden. Mijn schoonvader bv. werd op een eerste kerstdag langs een aantal ziekenhuizen vervoerd, maar overal weer naar huis gestuurd. Niet meer te helpen. Vijf dagen later overleed hij.

Mijn vader was jarig op 31 december, tegelijk met Jur. En mijn tante die drie weken geleden overleed, was eerste kerstdag jarig. Ik overdenk wel eens hoe dat nou zal zijn, de dood. Wat me geleerd is, is dat je, afhankelijk van hoe je geleefd hebt, na de dood in de hemel of de hel terecht komt.

Ik heb veel gelezen over reïncarnatie. Dat lijkt me wel wat. Ik zou graag nog een keer leven. Of misschien nog wel meerdere keren. Hopend dat je inderdaad geleerd hebt van je fouten als je terug komt. Waar ik bang voor ben is dat er na de dood helemaal niks meer is. Dat je in een eeuwige slaap terecht komt waaruit je nooit meer ontwaakt. Onwetend van alles wat er allemaal nog gaande is.

Hoewel ik een aantal bijzondere spirituele ervaringen heb, die aantonen dat er meer is tussen hemel en aarde, durf ik er nog niet helemaal op te vertrouwen. Ik wil het wel. Maar al te graag. En het houdt me bezig. Heel erg.