Zo mijn kerstboom staat. Had wat voeten in aarde hoor, maar het is gelukt. De schilder gooide steeds roet in het eten wanneer ik er aan wilde beginnen. Dan moest er nog een raam geschilderd, dan nog een ander geschuurd en afgelakt. Nou ja, de éne kant van de kamer is klaar, nu de andere kant nog. Ondanks dat alles afgeplakt werd, is het stof overal doorheen gekropen. De kast waarin de computer en de printer staan is zelfs van binnen stoffig. En dat moet ik dan straks vlak voor kerst nog allemaal stofvrij zien te krijgen.
De kerstboom is ook het enige teken van kerstdecoratie tot nu toe. Verder is alles nog onderhevig aan de opknapbeurt van de schilder. De ramen zijn gordijnloos en het heeft verder ook nog weinig zin mijn kerstspulletjes weg te zetten. Dus het is niet zo gek dat ik nog niet helemaal het grote kerstgevoel heb, waar ik andere jaren zo van geniet.
De boom is mooi, alleen nog zonder slingers. Die zijn op de één of andere manier de afgelopen zomer spoorloos verdwenen van de zolder. Waarschijnlijk door hetzelfde spook dat bij andere mensen de lichtjes in de war maakt. Dat heeft hij bij ons nu niet gedaan, ze zaten nog net zo keurig in de doos als Jur ze er in gedaan heeft vorig jaar.
De rest van de spullen zat gelukkig allemaal bij elkaar. Met elke bal die ik in de boom hing kwamen er meer gedachten. Alweer een jaar voorbij, het gaat zo snel. Ieder cliché is waar wat dat betreft. Ik dacht aan mijn angsten en mijn verlangens voor 2014. Aan wat ik niet wil en wat juist zo graag. Kerst is toch altijd een beetje nostalgie. Denken aan vroeger.
Dat gevoel overviel me ook vorige week, toen ik over de A2 reed en de grote “kerstboom” langs de weg weer zag. De boom die ik jarenlang zag als ik naar Aalsmeer en later naar Amsterdam reed naar de studio. Als de lichtjes in de zendmast zaten begon kerst voor mij.
Alleen nu was het gevoel toen ik er langs reed anders. Omdat die boom door mij altijd geassocieerd werd met het rijden naar en van de studio. En dat is dus ook voorbij. En ineens miste ik het zo erg. Geen idee hoe het komt, maar af en toe ben ik zo gruwelijk sentimenteel.
Gelukkig is er deze week iets dat ik mag doen, en waar ik heel erg naar uit zie. Woensdag 18 december ga ik voor TV73 verslag doen van de lichtjesprocessie in Den Bosch. Mensen lopen door de stad met een lampje om hun dierbare overledenen te herdenken. Er zal ook een herdenkingsdienst zijn in de Sint Jan. Ik denk dat er vele indrukwekkende momenten zullen zijn en ik ben er van overtuigd dat ik mijn kerstgevoel daar helemaal ga vinden.

De kerstopnamen afgelopen vrijdag van TV73 hielpen me ook op weg en waren fantastisch. Iedereen die betrokken is bij TV73 was aanwezig en met elkaar hebben we terug gekeken op vele mooie momenten tv die in 2013 gemaakt en uitgezonden zijn. Ik voel mij daar als een vis in het water en hoop nog lang deel uit te mogen maken van dit geweldige team.
Zoals ieder jaar zal eerste kerstdag dit jaar ook weer een familiedag zijn, en dat dan in de meest brede betekenis. Want familie kan ook familie zijn al is er (nog) geen echte familieband.
En ook daar heb ik weer zin in. Spelletjes doen, lachen, lekker eten en drinken. Hoe meer ik er aan denk, hoe meer mijn kerstgevoel naar boven komt. Het gaat wel goed komen met mij.
Vanaf deze plaats wens ik jullie allemaal hele fijne kerstdagen, een gezellig oud- en nieuw en gezondheid en voorspoed voor 2014.