Dit weer maakt mij lui. Voel ik mij schuldig? Nee. Nou. Ja een beetje misschien. Maar niet zo erg. Ik zit op mijn terras en doe niet veel. Voor me op de tafel staat een wasmand met kop er op vol was die gevouwen moet worden.

Het is stil op ons eiland. De bouw van het nieuwe huis naast ons is in de fase gekomen dat de bouwvakkers binnen bezig zijn. Daar merken we niet zo veel van. De dagen dat we voor dag en dauw wakker werden gemaakt door het gezaag, geboor en getimmer (want we slapen met het raam open) zijn voorbij.

Ik hoor de vogeltjes twinkeleren of krijsen, al naar gelang hun aard. Af en toe rijden er een paar auto’s langs, maar die kun je op een hand tellen. Het is hier een doodlopende weg. Het is volkomen legitiem dat ik hier met mijn benen omhoog zit. Ben teruggekomen van vakantie met heel erg opgezette benen en voeten. Dan moet je omhoog zeggen ze. Dus…

Ik geniet van de rust en de vredigheid, van de afwisseling in mijn activiteiten die bestaan uit: boekje lezen, borduurwerkje, spelletje, puzzeltje. Al blijft die was me wel erg aankijken.

Nog even dan. Even op Facebook, even een stukje tikken over mijn fijne plekje hier op mijn terras. Ik mijmer verder. Over dingen die eigenlijk moeten. Van wie dan? Dus nu even niet. Ik hoor het piepje van de wasmachine. Schone was die er uit wil, opgehangen moet worden. Ik kom zo. Nog even.

Nadenken over de boodschappen en wat er vandaag weer op tafel moet komen hoef ik ook al niet omdat ik gezegend ben met een man die dat elke dag regelt. Hij kookt ook. Ik zei het toch: ik ben gezegend.

Is er soms iemand in mijn buurt die dol is op was opvouwen? Er staat hier nog steeds een volle mand. Als ik een zwembad had zou ik me op vakantie wanen. Maar dat heb ik niet. Ik zie in mijn agenda een overvloed aan hele leuke dingen die me te wachten staan de komende tijd. Daar ga ik van genieten.

Terwijl ik hier zo zit schiet het opeens door mijn hoofd:
“Sometimes
All I need is the air that I breath
Liedje van de Hollies”

Ik snap het jongens, zo voelt dat. Maar er is een tijd voor alles dus nu toch maar even die was wegwerken. Kan ik vanmiddag lekker een tukje doen. Op mijn terras. Zonder schuldgevoel.