Muziek is emotie. Althans voor mij wel. Bij heel veel liedjes roep ik zo weer een bepaalde herinnering met het daarbij horende gevoel op. En dat gevoel kan van alles zijn, van heel blij tot intens verdrietig.
Ik denk dat ik een jaar of twaalf was, zo’n beetje in de brugklas, dat ik muziek ontdekte.
Ik deed mijn huiswerk met radio Veronica of radio Noordzee op mijn transistortje. Een klein zilverkleurig radiootje met een zwart hoesje. Als ik naar bed ging legde ik het onder mijn kussen, met de zoetgevooisde klanken van Jan van Veen in mijn oor. Hij las zo gevoelig gedichten voor die door luisteraars waren ingezonden. Als je twaalf bent, vind je zoiets prachtig. En dan de muziek, altijd luisterliedjes, ja dan val je heel prettig in slaap. Om midden in de nacht wakker te worden van het geruis. Destijds zonden de radiostations namelijk maar tot middernacht uit.
Ik was dertien toen ik verliefd werd op een jongen die ik ontmoette op vakantie. Mijn vader werkte aan de afsluiting van de Lauwerszee. En daar gingen mijn moeder, mijn broertje en ik dan mee naar toe. Mijn zusje was nog niet geboren. Oostmahorn heette het gehucht. Ze hadden er alleen een heel klein winkeltje waar ze koffie, thee en koekjes verkochten. En ze hadden een restaurant. Dat kwam omdat de boot naar Schiermonnikoog daar vandaan vertrok. De zoon van de eigenaar heette Klaas. En op Klaas werd ik halsoverkop verliefd. En hij op mij. Uren zaten we bij de vuurtoren over het water te kijken. Hand in hand. Te wachten tot Neptunus uit het water kwam zei mijn vader smalend. Hij vond Klaas niet leuk. Want ik was pas dertien. Dus….. Nu snap ik dat wel. Toen niet.
Van Klaas kreeg ik voor mijn verjaardag een plaatje. Allemaal Beestjes van Ronnie en de Ronnies. Mijn moeder vond dat een gek plaatje en Klaas ging het ruilen. Toen kreeg ik Dong dong diggy diggy dong van de Golden Earring. Die twee plaatjes zijn voor mij nu voor altijd verbonden aan Klaas en Oostmahorn.
Later, toen de liefde tussen Klaas en mij over was (want ja de afstand Friesland – Brabant is op die leeftijd toch wel heel erg groot) werd hij opgevolgd door Jan. Wij schuifelden op een feestje op Lea van The Cats. Ik zag hem niet zo vaak, want ik was nog maar veertien. Dus soms mistte ik hem en dan luisterde ik naar dat plaatje en moest dan een beetje huilen. Mijn moeder vroeg me wat er was. Ik vertelde haar waar het plaatje over ging en dat The Cats het geschreven hadden voor een fan, een meisje dat hen altijd volgde en dat was verongelukt. Dat was trouwens waar. Mijn moeder huilde dan een beetje met mij mee, want zij snapte dat ik het zielig vond.
Het eerste plaatje dat ik van mijn grote liefde kreeg, van Jur de man waarmee ik nu al 39 jaar getrouwd ben, was I Like Ice in the sun van Status Quo. Toen ik zwanger was van mijn zoon was Chanson d’Amour een hit, Stay with me till the morning zal voor mij altijd het lied zijn dat zo mooi gezongen werd op de begrafenis van mijn vader. Als ik I want to break free van Queen hoor, denk ik aan de scene bij GTST waarin ik al stofzuigend dit liedje zong. Zo zijn er vele, vele voorbeelden te noemen.
Voor de mensen die mij kennen is het geen nieuws meer dat Neil Diamond voor mij de zanger is die bij mij de meeste emotie oproept. Ik hou van zijn muziek en vind alles mooi.
Ik was 16 toen hij Girl you’ll be a woman soon zong. Volgens mij schreef hij dat lied voor mij. En voor alle andere 16-jarige meisjes.
Hoe kwam ik nou op dit relaas. Katja plaatste een link naar Make me feel my love van Adele. Dat liedje heeft Neil Diamond ook gezongen. En toen bedacht ik me ineens dat we 11 augustus vorig jaar het concert van Neil in The Greek Theatre in Los Angeles hebben bijgewoond. 40 jaar na dato van het eerste legendarische Hot August Night Concert. En daar hebben we een stukje gefilmd. Slecht beeld, maar wel duidelijke muziek. Neil vertelt dat hij de dag ervoor eindelijk zijn ster heeft gekregen op Hollywood Boulevard. En zingt dan Glory Road. Heel toevallig het liedje dat ik het aller aller mooiste Neil Diamond liedje vind.
Ik luister en ben weer terug in L.A. Het is een herinnering die ik koester.