Nog drie dagen en dan is 2013 ten einde. En hoewel het op creatief gebied een topjaar was, waarin ik in hele mooie producties heb mogen staan, was het verder geen jaar om over naar huis te schrijven. Gauw vergeten dus dat deel. Toch is deze periode traditioneel gezien wel de tijd van het jaar om terug te blikken. Een tijd van herinnering. 

Het is 21 jaar geleden dat mijn man en zijn broer op eerste kerstdag ’s avonds met hun terminaal zieke vader in de ambulance langs meerdere ziekenhuizen trokken. Zoals Jozef en Maria werden geweigerd in de herberg, zo werden zij door de arts in het Gorinchemse ziekenhuis doorgestuurd met de mededeling dat ze niets voor hem konden doen. Dit zonder hem zelfs maar te zien. Gelukkig was men in een ander ziekenhuis wel bereid hem enigszins te ontlasten. 30 december 1992 is hij thuis overleden.

Kerst is daardoor, zeker voor Jur, altijd wat beladen.
31 december is de verjaardag van Jur en tot en met 2005 ook die van mijn vader. Ook hij is er niet meer. Daarnaast is ook mijn schoonmoeder er niet meer.
Dat maakt dat deze periode van het jaar elk jaar opnieuw een gespleten gevoel oproept.

Traditiegetrouw bakt mijn broer, in de voetsporen van mijn vader tredend, nog altijd de oliebollen voor onze hele familie. Dat vind ik nog steeds een prachtig gebaar.

Met Kerst heb ik vol overtuiging Vrede op aarde gezongen in de Kerstnachtdienst. Dat is iets waarin ik het geloof niet wil verliezen.

Daarom overtuig ik mezelf ervan alles waarover ik boos, verdrietig, gefrustreerd was dit jaar, van me af te zetten. Dat lukt me niet altijd of slechts met moeite.

En hoewel we gezellige dagen achter de rug hebben, en we de verjaardag van Jur ook nog gaan vieren, overdag met familie en ’s avonds met vrienden, kan ik niet wachten tot 2013 ten einde is.

Ik sta te springen om een fris nieuw jaar in te stappen, een jaar waarin naar ik hoop een heleboel positieve dingen zullen gebeuren.

Ik sta al klaar, met opgeheven hoofd.
Gaan jullie mee, hand in hand met mij?
En zullen we dan afspreken dat we in alles wat we doen het aloude spreekwoord in ons achterhoofd houden:
Wat gij niet wilt dat u geschiedt
Doe dat ook een ander niet.

Dingen kunnen je overkomen of worden aangedaan. Maar daarmee ondervangen we in ieder geval het laatste.
Scheelt toch de helft.

Ik wil besluiten met de boodschap die ik ook gebruikte voor TV73:
Mijn wens voor jullie allen in 2014 is:
Moge de beste dag uit het verleden, de slechtste zijn in de toekomst.
Het is een nadenkertje, dat geef ik toe, maar hij klopt wel.

Fijne jaarwisseling gewenst allemaal. Pas op met vuurwerk, word dronken of niet al naar gelang je wenst, don’t drink and drive, doe geen domme dingen, maar geniet vooral.

Ik zie jullie graag in goede gezondheid terug in 2014.
Proost.