Ik had het kunnen weten. De start was al niet goed. Ik noemde Candy Crush Saga een stom spelletje. Maar iedereen zei: nee het gaat leuker worden naarmate je verder komt. Dus hield ik vol.
En ja, Candy kreeg mij ook op de knieën. Ik schreef al eens over onze soms zeer moeizame verhouding. Dat ik bijna wilde opgeven, tot er dan plotseling toch weer een doorbraak was.
Zo worstel je voort in een verhouding waar ik steeds als verliezer uitkwam. Het kost veel tijd, te veel naar mijn zin. Ik lees al maanden veel minder dan anders, ik gooi soms iets opzij om te spelen en als ik niet kan spelen omdat ik geen levens meer heb bedel ik er om bij sommige fb vrienden. Die overigens, net als ik, ook v-e-r-s-l-a-a-f-d zijn. Niet iedereen haast ik me om te zeggen. Er zijn ook tegenstanders. Maar degenen die het wel zijn, weten…..
Dus OK, ik geef het toe. ze had me er onder, die Candy. Tot gisteren.

Want toen gaf ze aan dat ze ge-updated wilde worden. En toen werd Candy Crush plotseling Candy Crash (dankje Robin Busscher voor de woordspeling).

Ik kan niet meer spelen op mijn Ipad. Ik heb hulp gevraagd bij de helpdesk. Ik moest een aantal dingen doen, allemaal gedaan. En nou ben ik de hele voortgang kwijt en kan alleen nog maar bij 1 beginnen. Ja, ze denkt zeker dat ik gek ben!
Ik kan nog wel op mijn laptop spelen via fb maar die heb ik niet de hele dag aanstaan. Veel minder toegankelijk toch, zo”n laptop? Dus is het nu klaar.
Ik ben gekomen tot leven 197. Ik wens Candy Crush en jullie nog heel veel plezier. Zonder mij.
Yesssss. Ik heb mijn leven terug. Zonder te bedelen. En Candy krijgt van mij niks meer.
Of misschien een chocoladefontein om in te verdrinken.