Twee weken geleden las ik in de krant dat een Amerikaanse groep deze voorstelling in het Chasse theater kwam spelen.
Ooit, in een grijs verleden, zag ik de film met Sydney Poitier in de hoofdrol. Bovendien vond ik Summertime altijd een heerlijk nummer. Dus ik dacht: ik bestel kaartjes. Vanavond was het zover. En ik heb er iets over te vertellen.
Allereerst het decor. Prachtig, echt waar. Draaibaar tot diverse sets in no time. Dan de sfeer van het verhaal: kon niet beter. De cast bestond uit ruim 40 personen waarvan de helft uit wulpse dames met (zeer) grote borsten en een prominent aanwezige kont. Leuk woord: wulps. Dat wilde ik altijd al eens gebruiken. Maar dan. Het is opera. En voor onervaren operagangers als wij was het de in het Engels gezongen voorstelling slecht te verstaan. Wat heet: niet te verstaan.
We probeerden uiteraard de strekking van het verhaal toch te begrijpen en dat is ook wel gelukt.
Het gaat over Bess, een sloerie eerste klas, zuipend en drugs gebruikend en haar vrijer. Deze vrijer vermoordt iemand tijdens een vechtpartij en hij vlucht weg. Bess blijft achter op de crime scene en niemand wil haar helpen. Tot de kreupele Porgy haar binnen haalt. De weduwe van de vermoorde man heeft geen geld om hem te begraven, maar de dorpsgenoten zamelen geld in.
Het leven gaat verder. Een of andere rijke drugsdealer wil Bess maar zij wil hem niet. Uiteindelijk worden Porgy en Bess verliefd en zijn een tijdje gelukkig met elkaar.
Op een dag, na een dorps picknick, waar Porgy niet mee naar toe was (zeker te ver lopen voor iemand die slecht ter been is) zoekt Bess de laatste spullen bij elkaar. Daar duikt opeens de moordende minnaar weer op. Hij wil haar terug. Zij maakt hem duidelijk dat ze hem niet meer wil en dat ze nu gelukkig is met iemand anders. Dat ze nu netjes leeft. Maar hij accepteert geen nee, blijft op haar inspelen en uiteindelijk spreidt Bess vrijwillig de benen om zich door hem te laten nemen.
Ze komt terug om Porgy te vertellen dat ze weggaat en hij zegt dat hij van haar houdt maar als ze perse weg wil dat ze dan moet gaan. Bess is blijkbaar makkelijk om te praten, want dit keer kiest ze voor Porgy. Het leed is echter nog niet geleden want de moordende minnaar duikt op in het dorp, krijgt te horen dat ie op moet rotten want Bess kiest voor Porgy. Porgy en de mm vechten en De eerste steekt de laatste dood. Dit wordt door de dorpelingen, die de mm niet mogen, gedekt.
Toch word Porgy opgepakt en in de nor gezet. De rijke drugsdealer ziet zijn kans en brengt Bess, die uiterst labiel is, drugs. Zij neemt die aan en verandert weer in de sloerie die ze was. Ze gaat met de rijke stinkerd mee. Porgy komt terug uit de bak, hoort dat Bess is vertrokken en gaat er op uit om Bess te zoeken.
Einde.
Maar toen waren we wel ruim 3 uur verder. Het is niet dat ik het niks vond. Alleen operazang doet me niks. Als het op een wat toegankelijkere manier gezongen was had ik het vast veel mooier gevonden, want de muziek op zich is prachtig. Hee, we hebben het hier wel over muziek van Gershwin. Maar ik hoor Summertime toch liever op de lazy manier van Ella Fitzgerald.