Geen idee of jullie me gemist hebben de afgelopen drie weken, maar ik was dus op reis. Naar Indonesië. Drie weken rondgetrokken op Java en Bali. Nou nou…..
Dus aan iedereen van wie ik de verjaardag gemist heb, bij deze alsnog van harte gefeliciteerd. Ik hoop dat je een leuke dag hebt gehad.
Ook berichten zal ik gemist hebben, want al keek ik zo wel regelmatig op facebook,echt bijhouden kon ik het toch niet. Dus mocht ik iets belangrijks gemist hebben, sorry…..

Java en Bali. Het stond al erg lang op mijn lijstje. En nu was het dan zo ver.
Omdat ons dit geen land leek om zelf te gaan rond toeren besloten we deel te nemen aan een groepsreis. Een deel van de mensen kenden we van vorig jaar toen we naar India geweest zijn.

Van Indonesië had ik bepaalde beelden in gedachten. Sierlijke vrouwen in sarongs, eenvoudige mensen met puntige strooien hoedjes op die op de rijstvelden werken. Zo iets.

Op Java klopte dat beeld in ieder geval voor geen meter. Iedereen is “westers” gekleed en het stikt er van de auto’s en vooral brommers. Vader en moeder, kind voorop en tussen in ook nog twee.

File,file,file, elke dag, iedere minuut, file. Even snel ergens heen, het bestaat daar niet.

De beelden in mijn hoofd vervaagden met elke kilometer, om soms op heel onverwachte momenten weer terug te komen.

Wat een verrassende dingen hebben we gezien. b.v. de voorstelling van leerlingen van een anklung-school. Met in de finale een jochie van tien die een voorstelling weggaf op dat instrument waar je koud van werd.

Soerabaya, Brandend zand, ja Anneke Grönloh kwam wel voorbij in onze liedjes, maar Soerabaya is gewoon een moderne havenstad.

De Borabudur is natuurlijk heel bijzonder, als onderdeel van het werelderfgoed. Een aardbeving heeft er veel schade aangericht, maar dat is heel knap weer hersteld. Dat hebben we toch mooi maar weer gezien.

De mooiste vrouwen komen uit Bandoeng. De vrouwen op Java zijn fragieler en hebben fijnere gezichtstrekken dan die op Bali.

Bali is vooral geliefd omdat het een prima eiland is om een strandvakantie te houden. En om die reden hadden we een dag of vier in een prachtig beachhotel in Semniyak.

Op Java zijn de meeste mensen moslim, op Bali hindoestaans. Je snapt niet dat die mensen nog tijd hebben om te werken, gezien het aantal ceremonies dat ze bij te houden hebben en het aantal offers dat per dag gebracht moet worden.

De Nederlandse invloeden zijn nog overal merkbaar, ook in bv. de taal. Woorden als afdeling, rekening, kanker, knalpot zijn ook Indonesische woorden.

Geboortebeperking, ze weten wel wat ermee bedoeld wordt, maar ze doen er niet aan. Wat wil je, het is hun oudedagvoorziening. Een enkeling besluit slechts één of twee kinderen te krijgen omdat ze hen een betere toekomst wensen.

Het is maar een zeer kleine samenvatting , maar een reis als deze kun je niet samenvatten. Het is een heel andere manier van leven, en men is snel tevreden. Op het platteland leven de mensen van wat ze zelf verbouwen en wat ze over hebben verkopen ze. En dat is genoeg. Moet je hier mee aan komen. Wanneer is bij ons nog iets genoeg?

Dus ik ben er weer. Dat jullie het maar weten.