Een voorstelling van Boudewijn de Groot, Henny Vrienten en George Kooijman. Geen idee wat te verwachten. Oude nummers van alledrie? Of juist helemaal niet? Ik was heel benieuwd.

En daar stonden ze dan, drie oudere mannen met grijs haar. Boudewijn ruimschoots in de 70, de twee anderen er tegenaan. Drie topmuzikanten met elk hun eigen stijl.

George, met een buikje, maar nog steeds die mooie kop. Henny in zijn pak dat hij lijkt te hebben overgehouden uit de tijd dat Doe Maar beroemd was. En Boudewijn, ja gewoon Boudewijn..

Henny had de leiding, deed meestal het woord. En dat deed hij met veel humor. Als de een zong deden de andere twee de backing vocals. Knap was dat in elk lied iedereen zijn eigen stijl kon behouden. Oh ja, vergeten te vermelden: allemaal nieuwe liedjes dus. En zo mooi. En grappig. Zoals bijvoorbeeld Touwtje uit de deur. Ik weet niet of Jan Terlouw zich heeft laten inspireren door deze show of dat het zuiver toeval is.

Maar ook liedjes die echt binnen komen. En hoewel ik dat niet verwacht had vond ik wat Henny deed uitsteken boven de twee anderen.

Na de pauze als geste aan het publiek van alledrie twee oude nummers waarbij de zaal dan toch weer extra uit zijn dak gaat. Wat is het toch heerlijk om naar het theater te gaan en er vandaan te komen met het gevoel dat je dat echt niet had willen missen.

Ik weet het zeker, ik ben een theaterdier. Kan ik niet op het podium, dan maar er voor!